نصب و اجرای واتر استاپ

در صورت نگهداری واتراستاپ در بسته بندی اصلی و با کشیدن چادر ( برزنت ) جهت حفاظت از تابش خورشید ، اکسیژن و ازن مقاومت های اعلام شده تا 6 ماه پایدار خواهند ماند .

در روش جوش سرد ابتدا عاج های 50 -30  سانتیمتر از دو لبه واتراستاپ را به وسیله کاتر جدا کرده و سپس دو طرف واتراستاپ بدون آج را به چسب PU آغشته نموده وزنه ای حدود 50 کیلوگرم را به مدت 8 الی 12 ساعت روی واتراستاپ قرار داده و پس از سپری شدن زمان واتراستاپ را در جای خود نصب نمایید .

برای هر متر طول واتراستاپ جهت اتصال به آرماتور نیاز به 7 عدد گیره وجود دارد که به صورت 4 گیره در بالا و 3 گیره در پایین قرار می گیرد .

واتراستاپ تخت را در محلی که پیش بینی قطع بتن شده است قرار داده ، طوری که نیمی از عرض واتراستاپ در بتن ریزی اولیه و نیمه دیگر در بتن ریزی بعدی قرار گیرد . در مورد نصب واتراستاپ های حفره دار نیز روش به همین ترتیب است ، با این تفاوت که حفره دار واتراستاپ دقیقا در محل پیش بینی شده شده درز انبساط قرار میگیرد . برای اتصال و ثابت سازی واتراستاپ در سازه ها ، از گیره مخصوص واتراستاپ که به این منظور طراحی شده است استفاده نمایید .

استفاده از واتراستاپ های حفره دار در درزهای اجرائی و انقطاع بتن بلامانع است ولی استفاده بر عکس آن یعنی استفاده واتراستاپ تخت در درزهای انبساط مناسب نمی باشد

به منظور تعیین سازگاری با قیر ، نمونه های واتراستاپ باید عمل آوری شوند و پس از آن مقاومت کششی ، ازدیاد طول در حداکثر بار و مدول الاستیسیته تعیین شود . برای آماده سازی آزمونه ، باید برشهایی از نوار آب بندی واتراستاپ با ابعاد حداکثر 170mm صول و حداقل 20mm پهنا ( ترجیحا 50mm ) تهیه شود . نیمی از مقاطع نمونه های واتراستاپ باید به طور کامل با لایه ای از قیر (85/25) با دمای 175±5)) درجه سانتیگراد آویزان شوند . برش های با قیمانده که با قیر پوشیده نشده اند ، باید تحت شرایط یکسان در مخزن گرمایی دیگری نگهداری شوند .

پس از خارج کردن نمونه ها از گرمخانه ، پوشش قیری روی نمونه های واتراستاپ باید از طریق کاهش دما تا -20 درجه سانتیگراد و خم وراست نمودن آن ها برداشته شود . در برخی مواقع ممکن است جدا کردن یکپارچه قیر از نمونه های واتراستاپ گرم ، راحت تر صورت پذیرد . آزمونه هایی که از قیر جدا شده اند ، 7 روز دیگر در هوای نرمال مطابق استاندارد هوای نرمال نگهداری شوند . سپس 5 نمونه واتراستاپ به موازات محور طولی و حتی الامکان به فاصله 20mm از لبه ، برش داده شود . آزمونه ها 24 ساعت دیگر در هوای نرمال 23/5 درجه مطابق استاندارد نگهداری شوند و در نهایت مقاومت کششی ، ازدیاد طول در حداکثر بارگذاری و مدول الاستیسیته مطابق استاندارد در نمونه هایی که عملیات حرارتی شده اند و آزمونه هایی که با قیر پوشانده شده اند ، تعیین شود . از مقادیر بدست آمده ،‌میانگین محاسبه شده و تغییر بعد از قیر اندود نمودن بر حسب درصد ، گزارش شود .

تاثیر میکرو ارگانیسم ها در خاک فعال بر روی واتراستاپ باید از طریق اندازه گیری مقاومت نوارهای آب بند واتراستاپ پس از دفن در خاک به مدت 12 ماه مطابق استاندارد تعیین شود . برای این منظور باید مقاومت کششی ، ازدیاد طول در حداکثر بار و مدول الاستیسیته تعیین شود و با مقادیر به دست آمده از انجام این آزمون بر روی نمونه های شاهد مقایسه و تغییرات آن بر حسب درصد گزارش شود .

تاثیر عوامل فرسایش گرمایشی بر روی واتراستاپ باید مطابق استاندارد مورد آزمایش قرارگیرد . برای این منظور نمونه های واتراستاپ باید 28 روز در فشار اتمسفر و در دمای 70 درجه سانتگراد نگه داری شوند سپس مقاومت کششی ، ازدیاد طول در حداکثر بار و مدول الاستیسیته واتراستاپ تعیین شود و با مقادیر بدست آمده از انجام این آزمون بر روی نمونه های شاهد مقایسه و تغییرات آن بر حسب در صد گزارش شود .

برای سنجش اثر آب آهک ، باید ابتدا نمونه های واتراستاپ در آب آهک اشباع شده Ca( به مدت 28 روز نگه داری شوند . سپس نمونه ها باید از درون آب آهک خارج شده ، با آب شسته شده و خشک شوند بلافاصله پس از آن ، مقاومت کششی و ازدیاد طول در حداکثر بارگذاری و مدول الاستیسیته مطابق استاندارد تعیین شوند و با مقادیر بدست آمده از انجام این آزمون بر روی نمونه های شاهد ، مقایسه و تغییرات آن برحسب درصدگزارش شود . ابعاد نمونه هایی که برای سنجش مقاومت کششی موردنیاز است باید قبل از غوطه وری نمونه ها درآب آهک اندازه گیری شود .

واتراستاپ در شرایط آب و هوایی مختلف مورد تاثیر قرار می گیرد و خواص آن تغییر می کند . برای انجام آزمایش واتراستاپ نمونه مورد آزمایش بایستی حداقل 24 ساعت در شرایط آب و هوای نرمال نگهداری شود و در همان هوای نرمال مورد آزمایش قرار گیرد .

سرمای شدید روی نرمی و کسس واتراستاپ نتیجه مستقیم دارد و به طور مثال در سرمای 20- درجه سانتیگراد حداقل ازدیاد طول واتراستاپ طبق استاندارد 200 درصد است .

مطابق استاندارد حداقل مقاومت پارگی واتراستاپ 10 N/mm باید باشد .

مطابق استاندارد ازدیاد طول در حداکثر بارگذاری باید حداقل 350 درصد باشد .

یک واتراستاپ استاندارد باید بدون حباب ، ترک یا انقباض ،‌عدم زیری سطح ، بدون بریدگی ، دارای یکنواختی رنگ و ضخامت یکدست در راستای طولی باشد .

در مواقعی که نیاز به استفاده از نوارهای آب بند واتراستاپ در مجاورت مستقیم آب آشامیدنی است بهتر است از واتراستاپ با جنس پلی اتیلن استفاده شود . تا از عدم آلوده شدن آب آشامیدنی توسط مواد منتشره از نوارهای واتراستاپ اطمینان حاصل شود .

امروزه تمامی کشورهای توسعه یافته از واتراستاپ های هیدروفیلی یا بنتونیتی برای آب بندی درزهای اجرائی استفاده می کنند . زیرا محل ثابت سازی واتراستاپ ها در بین آرماتورها می باشد و با گذشت چند سال از عمر سازه و بررسی شرایط آرماتورها و بتن مشاهده می کنیم آرماتورهای طولی و عرضی که در سمت آبگیر سازه قرار دارند به واسطه عبور آب از طریق درز سرد موجود بین مقاطع بتن ریزی شده و لوله های مویین ناشی از تبخیر آب بتن ، دچار ترک خوردگی می گردد . این نقصان عاملی جهت تشدید نفوذپذیری و کاهش شدید طول عمر سازه بتنی می باشد هیدروفیلی یا بنتونیتی علاوه بر سهولت و سرعت بسیار زیاد در نصب تمامی نواقص فوق الذکر را رفع می کنند .

اتصال دو سر واتراستاپ ها به دو روش سرد و گرم صورت می گیرد . در روش اتصال گرم دو سر واتراستاپ را می توان بوسیله المنت شمشیری یا هویه برقی بصورت لب به لب ، دو لبه را ذوب ( نه سوزاندن ) کرد و اتصال را برقرار نمود و یا با استفاده ار المنت تبری می توان آنها را اورلب نمود . در روش جوش سرد احتیاج به چسب پی یو و وزنه ای بسیار سنگین داریم که به مدت کافی ( نصف روز ) روی محل اتصال قرار گیرد . البته در این روش باید عاج های دو طرف لبه نوار بریده شوند . بعد از اطمینان از اتصال می توان نوار را در محل مورد نظر نصب نمود . هنگام کار باهویه و ذوب نوار ، به خاطر سمی بودن بخارات از ماسک استفاده شود .

میزان استاندارد مصرف گیره واتراستاپ در هر متر مربع 4 عدد می باشد . یعنی در هر 25 سانتی متر از طول باید یک عدد گیره واتراستاپ نصب شود

واتراستاپ مسیر نفوذ آب را طولانی می کند تا از نشت آب جلوگیری شود . آج در واتراستاپ باعث چسبندگی و افزایش طول مسیر آب می گردد . دو گوه انتهای نقش کلیدی در جلوگیری از نشت دارند ، چرا که گوه های میانی تحت نیروی کششی تخت شده ولی دو گوه انتهایی هیچ تغییری نمی کنند .

چنانچه هنگام بتن ریزی محل هایی مانند دیوار مخازن به دلایلی همچون خرابی پمپ بتن عملیات بتن ریزی در محل مناسب قطع نگردد موجب بروز مشکلاتی جهت آب بندی خواهد شد و یا حتی گاهی اوقات جهت رفع مشکل دستور نصب واتراستاپ – عملی غیر ممکن – یا دستور تخریب بتن نیمه ریخته شده داده می شود که شاید در ظاهر راه حلی جز تخریب وجود نداشته باشد . امروزه با پیشرفت صنعت افزودنی بتن می توان به رفع این چالش اجرائی پرداخت و از انواع چسب ها و مواد آب بندی برای آب بندی و مقاوم سازی درز به وجود آمده استفاده نمود .