واتراستاپ پی وی سی ( PVC )

در مواقعی که نیاز به استفاده از نوارهای آب بند واتراستاپ در مجاورت مستقیم آب آشامیدنی است بهتر است از واتراستاپ با جنس پلی اتیلن استفاده شود . تا از عدم آلوده شدن آب آشامیدنی توسط مواد منتشره از نوارهای واتراستاپ اطمینان حاصل شود .   

مطابق استاندارد ازدیاد طول در حداکثر بارگذاری باید حداقل 350 درصد باشد . 

هر چند واتراستاپ جهت کنترل دبی نشت در محل درز مورد استفاده قرار می گیرد ، لیکن چنانچه رفتار خاصی برای درز پیش بینی شده باشد می باید تطلبق رفتار مورد نظر بین واتراستاپ و درز موجود باشد . مهمترین شاخصه رفتاری ، مربوط به درزهای انبساط است که می باید امکان جابجایی افقی بین دو قطعه فراهم گردد . که برای این درزها نوع واتراستاپ حفره دار مناسب می باشد . از این نظر نوع مصالح ( جنس ) و شکل واتراستاپ نیز حائز اهمیت است . جهت امکان شکل پذیری و اتصال مناسب قطعات و سایر ملاحظات اجرایی ، عمدتا واتراستاپ های PVC می باشند . از جنبه شکل پذیری علاوه بر فرو رفتگی و بر آمدگیهایی در سطح واتراستاپ جهت ایجاد زبری و اتصال با بتن ، حفره ای در قسمت میانی آن پیش بینی می شود که امکان انقباض و انبساط درز و واتراستاپ تامین می شود . که عدم وجود این حفره در درزهای اجرایی ( بدون انبساط ) لزومی ندارد . 

چنانچه کرنش های محتمل ایجاد شونده به کرنش گسیختگی واتراستاپ نزدیک تر باشد باید موادی دیگر غیر از لاستیک را بعنوان واتراستاپ در نظر گرفت از این جمله می توان به واتراستاپ های مسی اشاره کرد .

امروزه تمامی کشورهای توسعه یافته از واتراستاپ های هیدروفیلی یا بنتونیتی برای آب بندی درزهای اجرائی استفاده می کنند . زیرا محل ثابت سازی واتراستاپ ها در بین آرماتورها می باشد و با گذشت چند سال از عمر سازه و بررسی شرایط آرماتورها و بتن مشاهده می کنیم آرماتورهای طولی و عرضی که در سمت آبگیر سازه قرار دارند به واسطه عبور آب از طریق درز سرد موجود بین مقاطع بتن ریزی شده و لوله های مویین ناشی از تبخیر آب بتن ، دچار ترک خوردگی می گردد . این نقصان عاملی جهت تشدید نفوذپذیری و کاهش شدید طول عمر سازه بتنی می باشد هیدروفیلی یا بنتونیتی علاوه بر سهولت و سرعت بسیار زیاد در نصب تمامی نواقص فوق الذکر را رفع می کنند . 

تاثیر عوامل فرسایش گرمایشی بر روی واتراستاپ باید مطابق استاندارد مورد آزمایش قرارگیرد . برای این منظور نمونه های واتراستاپ باید 28 روز در فشار اتمسفر و در دمای 70 درجه سانتگراد نگه داری شوند سپس مقاومت کششی ، ازدیاد طول در حداکثر بار و مدول الاستیسیته واتراستاپ تعیین شود و با مقادیر بدست آمده از انجام این آزمون بر روی نمونه های شاهد مقایسه و تغییرات آن بر حسب در صد گزارش شود . 

در صورت نگهداری واتراستاپ در بسته بندی اصلی و با کشیدن چادر ( برزنت ) جهت حفاظت از تابش خورشید ، اکسیژن و ازن مقاومت های اعلام شده تا 6 ماه پایدار خواهند ماند .