مشکل بزرگ در تعمیر اینگونه سازه ها تعیین عمق تخریب است . مسلما عمق تخریب تاپشت میلگردها خواهد بود . نمی توان تخریب را تا رسیدن به سطح میلگردها انجام داد زیرا لازم است میلگردها را تمیز و اصلاح نمود . بنابراین باید تخریب را تا پشت میلگردها ادامه داد . عمق تخریب باید تا حدی انجام شود که به منطقه ای با یون کلرکم برسیم . رسیدن به یون کلرکمتر از حد آستانه خوردگی قطعی است اما در حد قابل قبول تابع سیاست های تعمیرات اگر حد آستانه خوردگی را 35/0 و حداقل یون کلر بتن اولیه تازه را 15/0 درصد نزدیک شود عمر تعمیر میلگرد بیشتر خواهد شد . اما ممکن است هزینه ها را به مقدار قابل توجهی افزایش دهد و یا عمر بخش های تعمیر نشده به مراتب کمتر از عمر مناطق تعمیر شده باشد که منطقی به نظر نمی رسد . بهترین راه تهیه نمونه از عمق های مختلف و تعیین یون کلر می باشد تا تصمیم گیری در مورد عمق تخریب میسر گردد . وقتی تا پشت میلگرد تخریب را ادامه می دهیم بایستی امکان قرارگیری بتن در اطراف میلگرد را فراهم کنیم . به این منظور حداقل فاصله میلگرد تا بتن بایستی از حداکثر اندازه سنگدانه مصرفی بزرگتر باشد . برخی توصیه می کنند در این مورد بهتر است این فاصله به مراتب بزرگتر از حداکثر اندازه سنگدانه مصرفی و در حدود 3 سانتیمتر باشد .