الیاف پلی پروپیلن از نظر کاربردی چه مشکلاتی دارد ؟ Resolved
الف : دمای ذوب نسبتاً پایین :
تفاوت زیاد بین دمای ذوب الیاف پلی پروپیلن و دیگر الیاف مثل پلی استر و پلی آمید ، کاربرد وسیعتر الیاف پلی پروپیلن را محدود ساخته است .
ب : تخریب بر اثر اکسیداسیون:
وجود پیوند C-H نوع سوم در الیاف پلی پروپیلن تخریب آن را بر اثر اکسیداسیون شدت می بخشد . گرما و نور به عنوان یک کاتالیست برای واکنش اکسیداسبون عمل می نماید . از این رو ، مقاومت کم الیاف پلی پروپیلن معمولی در مقابل نور و گرما ،عیب بزرگی برای الیاف پلی پروپیلن محسوب می شود . جذب اکسیژن توسط این پلیمر ، باعث شکستن ماکرو مولکول و در نتیجه کاهش درجه پلیمریزاسیون براثر تشکیل هیدروپراکسیدها در دمای بالا می باشد . به همین علت ، در پلیمریزاسیون آن از مواد ضد اکسید کننده استفاده می شود .
از نقطه تخریب بر اثر گرما ،پلی پروپیلن به علت دارا بودن کربن نوع سوم در معرض خطر بیشتر نسبت به پلی اتیلن قرار دارد . نور خورشید هم از طریق مکانیزم فتواکسیداسیون با اثری مشابه گرما باعث تخریب پلی الفین ها می گردد . بخش ماورای بنفش نور خورشید نقش عمده ای در تخریب به عهده دارد . الیاف ظریف سریعتر از الیاف ضخیم تحت تاثیر نور خورشید قرا میگیرند .
ج : عدم امکان رنگرزی با روشهای متداول برای دیگر الیاف :
همان طور که قبلاً گفته شد با توجه به عدم وجود گروه های قطبی در پلی پروپیلن این لیف بدون اصلاح شدن قادر به قبول تعدادزیادی از رنگینه های مختلف نبود . و رنگرزی نوع معمولی آن امروزه به کمک رنگرزی توده انجام می شود . برای کاهش کمبودهای پلی پروپیلن سعی شده است که این نوع لیف ترمو پلاستیکبا توجه به هدف خاص اصلاح گردد . این اصلاح ممکن است که خواص دیگری را نیز تحت تاثیر خود قرار دهد . اصلاحات برای بهبود و حتی کسب خصوصیات دیگر ممکن است از طریق اصلاح شیمیایی پلیمر و یا اصلاح فیزیکی در مرحله تولید و یا بعد از آن انجام شود .
الف : دمای ذوب نسبتاً پایین :
تفاوت زیاد بین دمای ذوب الیاف پلی پروپیلن و دیگر الیاف مثل پلی استر و پلی آمید ، کاربرد وسیعتر الیاف پلی پروپیلن را محدود ساخته است .
ب : تخریب بر اثر اکسیداسیون:
وجود پیوند C-H نوع سوم در الیاف پلی پروپیلن تخریب آن را بر اثر اکسیداسیون شدت می بخشد . گرما و نور به عنوان یک کاتالیست برای واکنش اکسیداسبون عمل می نماید . از این رو ، مقاومت کم الیاف پلی پروپیلن معمولی در مقابل نور و گرما ،عیب بزرگی برای الیاف پلی پروپیلن محسوب می شود . جذب اکسیژن توسط این پلیمر ، باعث شکستن ماکرو مولکول و در نتیجه کاهش درجه پلیمریزاسیون براثر تشکیل هیدروپراکسیدها در دمای بالا می باشد . به همین علت ، در پلیمریزاسیون آن از مواد ضد اکسید کننده استفاده می شود .
از نقطه تخریب بر اثر گرما ،پلی پروپیلن به علت دارا بودن کربن نوع سوم در معرض خطر بیشتر نسبت به پلی اتیلن قرار دارد . نور خورشید هم از طریق مکانیزم فتواکسیداسیون با اثری مشابه گرما باعث تخریب پلی الفین ها می گردد . بخش ماورای بنفش نور خورشید نقش عمده ای در تخریب به عهده دارد . الیاف ظریف سریعتر از الیاف ضخیم تحت تاثیر نور خورشید قرا میگیرند .
ج : عدم امکان رنگرزی با روشهای متداول برای دیگر الیاف :
همان طور که قبلاً گفته شد با توجه به عدم وجود گروه های قطبی در پلی پروپیلن این لیف بدون اصلاح شدن قادر به قبول تعدادزیادی از رنگینه های مختلف نبود . و رنگرزی نوع معمولی آن امروزه به کمک رنگرزی توده انجام می شود . برای کاهش کمبودهای پلی پروپیلن سعی شده است که این نوع لیف ترمو پلاستیکبا توجه به هدف خاص اصلاح گردد . این اصلاح ممکن است که خواص دیگری را نیز تحت تاثیر خود قرار دهد . اصلاحات برای بهبود و حتی کسب خصوصیات دیگر ممکن است از طریق اصلاح شیمیایی پلیمر و یا اصلاح فیزیکی در مرحله تولید و یا بعد از آن انجام شود .
