برای آب بندی درزهای انقطاع در کف سازه های آبی با برنامه ریزی قطع بتن و یا به صورت فورس ماژور برای قطع بتن کف واتراستاپ تخت کفی مناسب می باسد که به راحتی بر روی بتن مگر بدون نیاز به مهارت خاصی نصب می شود . 

برای آب بندی درزهای انبساط در کف سازه های آبی واتراستاپ کفی حفره دار مناسب می باشد . که به راحتی روی بتن مگر قابل نصب می باشد . 

شرایط درزهای انبساط بین دو قطعه را از دو جنبه می توان مورد توجه قرار داد : فشار جریان شرایط تکیه گاهی الف : فشار جریان : در سازه هایی که جریان آب تحت فشار نمی باشد ، فشار جریان برابر فشار هیدرواستاتیکی بوده که غالبا در کانال های انتقال آب چندان قابل توجه نیست . لیکن در جریان تحت فشار میزان تغییر شکل و کرنش های تحمیل شده به واتراستاپ افزایش می یابد . ب – شرایط تکیه گاهی : از جنبه اختلاف نشست بین دو قطعه و دوران آنها نسبت به یکدیگر شرایط تکیه گاهی مهم بوده و با افزایش جابجائی ها یا دوران ، تنش های کششی و کرنش ها افزایش می یابد . هنگامیکه قطعات سازه بر روی بستر خاکی قرار گرفته و در واقع تکیه گاه پیوسته وجود دارد با توجه به یکسان بودن فشار وارده از طرف دو قطعه ، اختلاف نشست تابع تغییر مشخصات خاک زیر قطعات در طول دو قطعه می باشد . معمولا در طول های محدود تغییر مشخصات ناگهانی اتفاق نمی افتد . لیکن در شرایط خاص ژئوتکنیکی یا توپوگرافی ممکن است که مشخصات موثر بر نشست ها در زیر دو قطعه اختلاف فاحش داشته باشند . 

چنانچه هنگام بتن ریزی محل هایی مانند دیوار مخازن به دلایلی همچون خرابی پمپ بتن عملیات بتن ریزی در محل مناسب قطع نگردد موجب بروز مشکلاتی جهت آب بندی خواهد شد و یا حتی گاهی اوقات جهت رفع مشکل دستور نصب واتراستاپ – عملی غیر ممکن – یا دستور تخریب بتن نیمه ریخته شده داده می شود که شاید در ظاهر راه حلی جز تخریب وجود نداشته باشد . امروزه با پیشرفت صنعت افزودنی بتن می توان به رفع این چالش اجرائی پرداخت و از انواع چسب ها و مواد آب بندی برای آب بندی و مقاوم سازی درز به وجود آمده استفاده نمود .  

به منظور تعیین سازگاری با قیر ، نمونه های واتراستاپ باید عمل آوری شوند و پس از آن مقاومت کششی ، ازدیاد طول در حداکثر بار و مدول الاستیسیته تعیین شود . برای آماده سازی آزمونه ، باید برشهایی از نوار آب بندی واتراستاپ با ابعاد حداکثر 170mm صول و حداقل 20mm پهنا ( ترجیحا 50mm ) تهیه شود . نیمی از مقاطع نمونه های واتراستاپ باید به طور کامل با لایه ای از قیر (85/25) با دمای 175±5)) درجه سانتیگراد آویزان شوند . برش های با قیمانده که با قیر پوشیده نشده اند ، باید تحت شرایط یکسان در مخزن گرمایی دیگری نگهداری شوند . پس از خارج کردن نمونه ها از گرمخانه ، پوشش قیری روی نمونه های واتراستاپ باید از طریق کاهش دما تا -20 درجه سانتیگراد و خم وراست نمودن آن ها برداشته شود . در برخی مواقع ممکن است جدا کردن یکپارچه قیر از نمونه های واتراستاپ گرم ، راحت تر صورت پذیرد . آزمونه هایی که از قیر جدا شده اند ، 7 روز دیگر در هوای نرمال مطابق استاندارد هوای نرمال نگهداری شوند . سپس 5 نمونه واتراستاپ به موازات محور طولی و حتی الامکان به فاصله 20mm از لبه ، برش داده شود . آزمونه ها 24 ساعت دیگر در هوای نرمال 23/5 درجه مطابق استاندارد نگهداری شوند و در نهایت مقاومت کششی ، ازدیاد طول در حداکثر بارگذاری و مدول الاستیسیته مطابق استاندارد در نمونه هایی که عملیات حرارتی شده اند و آزمونه هایی که با قیر پوشانده شده اند ، تعیین شود . از مقادیر بدست آمده ،‌میانگین محاسبه شده و تغییر بعد از قیر اندود نمودن بر حسب درصد ، گزارش شود . 

هر چه مدول ارتجاعی واتراستاپ و مقاومت کشش آن بیشتر باشد از جنبه تحمل تغییر شکل های کششی مناسب تر است . در هر حال می بایست کرنش متحمل ایجاد شونده در واتراستاپ در زمان بهره برداری ، با ضریب اطمینان مناسبی کمتراز کرنش گسیختگی واتراستاپ باشد . 

طبق استاندارد ASTM در مورد واتراستاپ ، عرض واتراستاپ انتخابی می بایست حدودا برابر ضخامت قطعه بتنی که واتراستاپ در آن قرار می گیرد باشد و برای حصول نتایج مطلوب تر واتراستاپ ، زمان نصب می بایست در وسط قطعه بتنی توسط گیره مخصوص واتراستاپ قرار داده شود .