الیاف پلی پروپیلن

آزمایشات نشان داده شده که کلیه نمونه های مسلح شده با الیاف پلی پروپیلن ، نفوذ پذیری کمتری نسبت به نمونه شاهد دارد . ولی آب بندکنندگی الیاف صددرصد نیست و برای آب بندی صددرصد استفاده از ژل میکروسیلیس پیشنهاد می گردد چون علاوه برمواد آب بندی دارای الیاف پلی پروپیلن در ساختار خود می باشد . 

مسلح نمودن بتن پاششی توسط دستگاه شاتکریت با الیاف پلی پروپیلن میسر است و خواص بسیار مناسبی به بتن پاششی خواهد داد و باعث جلوگیری از گسیختگی ذرات بتن از هم خواهد شد . 

برای پخش بهتر الیاف پلی پروپیلن بهتر است در هنگام افزودن الیاف پلی پروپیلن به داخل جسم بتن تا حدامکان توسط دست آن را از هم جدا نموده و همزمان میکسر در حال کار کردن باشد تا در حین افزودن همزمان عمل میکس الیاف پلی پروپیلن و بتن انجام شود . لازم است به ازای هر متر مکعب بتن حداقل 1 دقیقه عملیات میکس ادامه یابد . استفاده از روان کننده بتن نیز می توان تا حد زیادی به پخش شدن بهتر الیاف پلی پروپیلن در بتن کمک کند . 

الیاف پلی پرو پیلن دارای دمای ذوب بالاتر (175-165 سانتیگراد )‌در مقایسه با پلی اتیلن می باشد . از نظر استحکام و مقاومت در مقابل سایش ، الیاف پلی پروپیلن با الیاف پلی اتیلن تفاوت زیادی ندارد . 

به طور کلی الیاف پلی پروپیلن با طول 3 و 6 میلیمتر پلاستر ، گچ و قطعات نازک و طول 12 و 19 میلیمتر برای بتن و ملات های سیمانی تولید و مورد استفاده قرار میگیرند . 

الف : دمای ذوب نسبتاً پایین : تفاوت زیاد بین دمای ذوب الیاف پلی پروپیلن و دیگر الیاف مثل پلی استر و پلی آمید ، کاربرد وسیعتر الیاف پلی پروپیلن را محدود ساخته است . ب : تخریب بر اثر اکسیداسیون: وجود پیوند C-H نوع سوم در الیاف پلی پروپیلن تخریب آن را بر اثر اکسیداسیون شدت می بخشد . گرما و نور به عنوان یک کاتالیست برای واکنش اکسیداسبون عمل می نماید . از این رو ، مقاومت کم الیاف پلی پروپیلن معمولی در مقابل نور و گرما ،‌عیب بزرگی برای الیاف پلی پروپیلن محسوب می شود . جذب اکسیژن توسط این پلیمر ، باعث شکستن ماکرو مولکول و در نتیجه کاهش درجه پلیمریزاسیون براثر تشکیل هیدروپراکسیدها در دمای بالا می باشد . به همین علت ، در پلیمریزاسیون آن از مواد ضد اکسید کننده استفاده می شود . از نقطه تخریب بر اثر گرما ،‌پلی پروپیلن به علت دارا بودن کربن نوع سوم در معرض خطر بیشتر نسبت به پلی اتیلن قرار دارد . نور خورشید هم از طریق مکانیزم فتواکسیداسیون با اثری مشابه گرما باعث تخریب پلی الفین ها می گردد . بخش ماورای بنفش نور خورشید نقش عمده ای در تخریب به عهده دارد . الیاف ظریف سریعتر از الیاف ضخیم تحت تاثیر نور خورشید قرا میگیرند . ج : عدم امکان رنگرزی با روشهای متداول برای دیگر الیاف : همان طور که قبلاً گفته شد با توجه به عدم وجود گروه های قطبی در پلی پروپیلن این لیف بدون اصلاح شدن قادر به قبول تعدادزیادی از رنگینه های مختلف نبود . و رنگرزی نوع معمولی آن امروزه به کمک رنگرزی توده انجام می شود . برای کاهش کمبودهای پلی پروپیلن سعی شده است که این نوع لیف ترمو پلاستیکبا توجه به هدف خاص اصلاح گردد . این اصلاح ممکن است که خواص دیگری را نیز تحت تاثیر خود قرار دهد . اصلاحات برای بهبود و حتی کسب خصوصیات دیگر ممکن است از طریق اصلاح شیمیایی پلیمر و یا اصلاح فیزیکی در مرحله تولید و یا بعد از آن انجام شود . الف : دمای ذوب نسبتاً پایین : تفاوت زیاد بین دمای ذوب الیاف پلی پروپیلن و دیگر الیاف مثل پلی استر و پلی آمید ، کاربرد وسیعتر الیاف پلی پروپیلن را محدود ساخته است . ب : تخریب بر اثر اکسیداسیون: وجود پیوند C-H نوع سوم در الیاف پلی پروپیلن تخریب آن را بر اثر اکسیداسیون شدت می بخشد . گرما و نور به عنوان یک کاتالیست برای واکنش اکسیداسبون عمل می نماید . از این رو ، مقاومت کم الیاف پلی پروپیلن معمولی در مقابل نور و گرما ،‌عیب بزرگی برای الیاف پلی پروپیلن محسوب می شود . جذب اکسیژن توسط این پلیمر ، باعث شکستن ماکرو مولکول و در نتیجه کاهش درجه پلیمریزاسیون براثر تشکیل هیدروپراکسیدها در دمای بالا می باشد . به همین علت ، در پلیمریزاسیون آن از مواد ضد اکسید کننده استفاده می شود . از نقطه تخریب بر اثر گرما ،‌پلی پروپیلن به علت دارا بودن کربن نوع سوم در معرض خطر بیشتر نسبت به پلی اتیلن قرار دارد . نور خورشید هم از طریق مکانیزم فتواکسیداسیون با اثری مشابه گرما باعث تخریب پلی الفین ها می گردد . بخش ماورای بنفش نور خورشید نقش عمده ای در تخریب به عهده دارد . الیاف ظریف سریعتر از الیاف ضخیم تحت تاثیر نور خورشید قرا میگیرند . ج : عدم امکان رنگرزی با روشهای متداول برای دیگر الیاف : همان طور که قبلاً گفته شد با توجه به عدم وجود گروه های قطبی در پلی پروپیلن این لیف بدون اصلاح شدن قادر به قبول تعدادزیادی از رنگینه های مختلف نبود . و رنگرزی نوع معمولی آن امروزه به کمک رنگرزی توده انجام می شود . برای کاهش کمبودهای پلی پروپیلن سعی شده است که این نوع لیف ترمو پلاستیکبا توجه به هدف خاص اصلاح گردد . این اصلاح ممکن است که خواص دیگری را نیز تحت تاثیر خود قرار دهد . اصلاحات برای بهبود و حتی کسب خصوصیات دیگر ممکن است از طریق اصلاح شیمیایی پلیمر و یا اصلاح فیزیکی در مرحله تولید و یا بعد از آن انجام شود .   

آزمایشها نشان می دهد که قابلیت هدایت حرارتی ملات یا بتن با الیاف فولادی آلیاژی با 40 تا 120 کیلوگرم در متر مکعب در فشار اتمسفر ، ‌با افزایش مقدار الیاف ،‌ افزایش کمی را نشان می دهد . الیاف فولادی در بتن ،‌علاوه بر افزایش قابلیت هدایت گرمایی ،‌بهبود قابل توجهی را در مقاومت بتن در تغییرات ناگهانی و زیاد در جه حرارات بوجود می آورد . 

این الیاف به تنهایی در مقابل گرما آتش و خورشید مقاومت خوبی نخواهد داشت.

این محصول موجب افزایش شکل پذیری بتن میشود.