ژل میکروسیلیس دیرگیر

روان کننده بتن نرمال بر پایه لیگنو سولفونات ها به عنوان یکی از مواد کندگیر ( دیرگیر) کننده شناخته می شوند. البته این مورد بسته به ذات لیگنو سولفونات می باشد اما می توان با تغییراتی در یون فلزی نمک آن ها، در این امر تغییراتی ایجاد نمود. یون کلسیم به آنها کندگیری و یون سدیم به آنها زودگیری در مقابل کندگیری می دهد. 

در مواردی که افزودنی های کاهنده آب دارای خاصیت دیرگیری هستند، ترک خوردگی در اثر خیز بار مرده در طول بتن ریزی بسیار متحمل است. لذا مسائل مربوط به عمل آوری و محافظت به علت پتانسیل جمع شدگی و آب انداختگی مواد روان کننده بتن باید بسیار مورد توجه قرار گیرد.   

مواد افزودنی دیرگیر کننده بتن فقط زمان گیرش بتن را به تاخیر می اندازد و هیچگونه تاثیری در تبخیر شدن آب سطحی بتن ندارد  ماده شیمیایی کیورینگ بتن چه نقشی در عمل آوری بتن و کنترل تبخیر رطوبت بتن دارد.

عمل آوری برای بتن دیرگیر شده توسط فوق روان کننده دیرگیر بسیار مهم و تاثیرگذار است. بنابراین نباید اجازه داده شود که بتن دیرگیر شده تازه، آب از دست دهد. بهترین روش برای سطوح بتن های دیر گیر شده عبارتند از : پوشانیدن با ورقهای پلاستیکی یا تیوپهای عایق بر روی بخش های دیرگیر شده برای ویبره کردن مجدد در آینده پوشش کامل با ورقهای پلاستیکی و یا هر نوع مانع از دست دادن رطوبت ومحافظت از جریان هوا و آب پاشی اضافی در سطح که البته ممکن است باعث شسته شدن سیمان شود بهترین روش عمل آوری بتن دیرگیر شده استفاده از محصول کیورینگ بتن روی سطح بتن است. 

به حالت ژله ای بوده و پی هاش آن 8 می باشد.

فوق روان کننده دیر گیر تولیدی شرکت شیمیایی بتن پلاست براساس استاندارد EN 934-2 تولید و عرضه و قابل کنترل است. 

این گروه جزء فوق روان کننده های کربوکسیلاتی هستند که به مراتب قوی تر از سایر روان کننده های بتن به دو دسته تقسیم می شوند:

نوع A : روان کننده ( خنثی ) Plasticizer

نوع B : روان کننده دیرگیر Plasticizer and retarder

نوع A و B حداقل افزایش حدود 90 میلیمتر را باید نسبت به مخلوط شاهد، ایجاد نماید و مقاومت 3 روزه ، 7 و 28 روزه و 9 ماهه ویکساله آن ها نسبت به مخلوط شاهد نباید از 90 درصد کمتر باشد.

نوع A : نباید انحراف بیشتر از یک ساعت زودتر یا 5/1 ساعت دیرتر در زمان گیرش به وجود آورد ( گیرش اولیه و نهایی )‌

نوع B : باید در گیرش اولیه انحرافی به میزان 1 ساعت دیرتر به وجود آورد و در گیرش نهایی باید حداکثر 5/3 ساعت تاخیر ایجاد نماید. 

در هر دو مورد مشخصات استاندارد C1017وC494 در مورد محدودیت های مقاومت خمشی ، تغییر طول ( جمع شدگی ) و افزایش طول و حداقل فاکتور دوام لحاظ شده است. 

از نظر قدرت روان کنندگی و همچنین از نظر گیرش و روند کسب مقاومت های اولیه در ASTM C494 و ATSMC1017 روان سازهای بتن دسته بندی شده اند. در ATSM C494 افزودنی های روان کننده بتن ، یا کاهنده آب به 5 دسته تقسیم شده اند ؛

نوع A : کاهنده آب معمولی ( خنثی ) یا حداقل 5 درصد قدرت کاهندگی آب

نوع D: کاهنده آب و دیرگیرکننده با حداقل 5 درصد قدرت کاهندگی آب و دیرگیری مشخص

نوع E: کاهنده آب و تسریع کننده با حداقل 5 درصد قدرت کاهندگی آب و زودگیری و کسب مقاومت اولیه بیشتر

نوع F : کاهنده قوی آب ( خنثی ) با حداقل 12 درصد قدرت کاهندگی آب و کسب مقاومت اولیه بیشتر

نوع G: کاهنده قوی آب و دیرکننده با حداقل 12 درصد قدرت کاهندگی آب و دیر گیری اما کسب مقاومت اولیه بیشتر

در این تقسیم بندی عملا کاهنده قوی آب با خاصیت زود گیری وجود ندارد. بلکه کسب مقاومت اولیه بیشتر مدنظر بوده است و محدودیت های مربوط به مقاومت و زمان گیرش اولیه و نهائی از نظر انحراف نسبت به مخلوط کنترل پیش بینی شده است. 

در سطل های 25 کیلویی و به رنگ خاکستری می باشد.