کنترل وسعت خرابی با بررسیهای نظری کارگاهی و انجام آزمایشهای ساده تعیین وسایل تخریب و روش کار تعیین محدوده خرابی و شیارزنی برای مشخص کردن محدوده هندسه تخریب عمق تخریب بررسی میلگردها و تصمیم گیری در مورد گستش تخریب زنگ زدایی و اصلاح میلگردها و تقویت و جایگزینی میلگردها آماده سازی سطح بتن و میلگردها و اعمال پوشش های لازم ، اشباع کردن و ... مواد تعمیری و کاربرد آنها   10-روشهای تعمیری و به کارگیری آنها 

مشکل بزرگ در تعمیر اینگونه سازه ها تعیین عمق تخریب است . مسلما عمق تخریب تاپشت میلگردها خواهد بود . نمی توان تخریب را تا رسیدن به سطح میلگردها انجام داد زیرا لازم است میلگردها را تمیز و اصلاح نمود . بنابراین باید تخریب را تا پشت میلگردها ادامه داد . عمق تخریب باید تا حدی انجام شود که به منطقه ای با یون کلرکم برسیم . رسیدن به یون کلرکمتر از حد آستانه خوردگی قطعی است اما در حد قابل قبول تابع سیاست های تعمیرات اگر حد آستانه خوردگی را 35/0 و حداقل یون کلر بتن اولیه تازه را 15/0 درصد نزدیک شود عمر تعمیر میلگرد بیشتر خواهد شد . اما ممکن است هزینه ها را به مقدار قابل توجهی افزایش دهد و یا عمر بخش های تعمیر نشده به مراتب کمتر از عمر مناطق تعمیر شده باشد که منطقی به نظر نمی رسد . بهترین راه تهیه نمونه از عمق های مختلف و تعیین یون کلر می باشد تا تصمیم گیری در مورد عمق تخریب میسر گردد . وقتی تا پشت میلگرد تخریب را ادامه می دهیم بایستی امکان قرارگیری بتن در اطراف میلگرد را فراهم کنیم . به این منظور حداقل فاصله میلگرد تا بتن بایستی از حداکثر اندازه سنگدانه مصرفی بزرگتر باشد . برخی توصیه می کنند در این مورد بهتر است این فاصله به مراتب بزرگتر از حداکثر اندازه سنگدانه مصرفی و در حدود 3 سانتیمتر باشد . 

پس از تخریب و رسیدن به میلگردها باید کارشناس خبره ، میزان خوردگی را بررسی می کند . وقتی در محدوده تخریب زنگ زدگی زیادی مشاهده می شود و این زنگ زدگی در منطقه سالم نیز تداوم دارد بایستی منطقه تخریب را گسترش داد تا به میلگرد سالم و تقریبا بدون زنگ زدگی رسید . وقتی زنگ زدگی با ناخن پاک نشود و به میلگرد سالم نرسیم باید آنرا تمیز کرد و لازم است که بتن روی آن برداشته شود . میلگردها معمولا در محل با سندبلاست یا گریت پلاست تمیز شود . در این حالت باید پشت میلگردها تمیز شود . زنگ زدایی با برس سیمی دستی یا برقی معمولا کارآمد نیست و فقط در مناطق بسیار محدود و برای زنگ کم کاربرد دارد اگر لازم باشد باید میلگردها تقویت شود . بکارگیری میلگردهای تقویتی امری رایج و معمول است این کار با توجه به کاهش ضخامت میلگردها عملی می شود . معمولا اگر کاهش سطح میلگردها بیش از 15 درصد باشد تقویت توصیه می شود ( برخی کاهش 15 درصد را نیازمند تقویت میدانند ) گاه میلگردها به شدت زنگ زده اند و در این حالت توصیه می شود با میلگردهای جدید جایگزین شوند . تامین پوشش طولی میلگردها (Overlap)  مشکل است و اغلب از وسیله های جوشی یا مکانیکی استفاده شود . وقتی از زنگ زدایی میلگرد بهره می گیریم بهتر است هیچگونه رنگی بر روی میلگرد باقی نماند و کاملاً تمیز شوند .