قدیمی ترین شکل شناخته شده بتن (ماده ذرات سخت شیمیایی خنثی که توسط سیمان و آب به یکدیگر متصل می شود؛ سنگدانه ها شامل ماسه، سنگ خرد شده، شن، سرباره، خاکستر، شیل سوخته، و خاک رس سوخته) در خاورمیانه یافت میشود.
تاریخچه بتن در صربستان، بقایای کلبه ای متعلق به 5600 سال قبل از میلاد با کفی از آهک قرمز، ماسه و شن ساخته شده است.
اهرام شانشی در چین (حدود 4000 سال قبل از میلاد مسیح) حاوی مخلوطی از آهک و رس آتشفشانی هستند.
مصریان قبل از میلاد مسیح از مخلوط با کاه برای چسباندن آجر های خشک، ملات گچ و آهک در سنگ تراشی به ویژه برای ساخت اهرام استفاده میکردند.
آشوری ها و بابلی ها به جای آن از خاک رس به عنوان ماده پیوندی استفاده می کردند.
ساکنان یونانی در کرت و قبرس نیز از ملات آهک استفاده می کردند (قرن هشتم قبل از میلاد)، در حالی که بابلی ها و سوری ها از قیر برای ساختن سنگ تراشی و آجر استفاده می کردند.
اما در نهایت در تاریخچه بتن این رومی ها بودن که با مخلوط کردن بتونه آهکی با گرد وغبار آجر یا خاکستر آتشفشانی اولین بتن را ساختند.
رومی ها در قرن چهارم قبل از میلاد از سنگ برای ساختن راه ها، ساختمان ها و قنات ها و دیوارها استفاده می کردند. و «در قرن دوم پس از میلاد مواد جدید شروع به استفاده برای ساختمان‌ها در رم کرد.
دیوارهای گلی با پوشش آهکی در 2500 سال قبل از میلاد در مرکز هند ساخته شد و بسیاری از تمدن های اولیه از جمله تمدن رومیان از آن به عنوان نوعی پوشش گچبری برای دیوارهای گلی و سایر سازه های خام استفاده میشد.
هنگامی که صحبت از تاریخچه بتن واقعی می شود، یونانی ها قبل از میلاد از مخلوط بسیار بادوام استفاده کردند، همانطور که توسط کاوش های باستان شناسی ایتالیایی نشان داده شد. دی. لیوی، نویسنده در کتاب حفاری‌های ایتالیایی در کرت و نخستین تمدن اروپایی، خاطرنشان می‌کند: «ما این بتن بسیار سخت را حذف کردیم، فرآیندی که باعث شکسته شدن صدها گلدان ما شد.
دقیقاً مشخص نیست که رومی ها برای اولین بار چه زمانی شروع به مخلوط کردن آهک با مواد دیگر برای تشکیل بتن کردند، اما «مطالعات باستان شناسی نشان داده است که دیواری از قلوه سنگ در پمپئی همراه با یک پوزولان سیاه و ملات آهکی محکم که مربوط به اواخر قرن سوم است، قبل از آن نگه داشته شده است. مور به نقل از باستان شناس اشاره می کند. همچنین از نوشته های باستانی مشخص است که تا سال 199 قبل از میلاد مسیح. رومی‌ها قبلاً از بتن هیدرولیک برای خط‌کشی بنادر بندر پوتئولی استفاده میکردند که نشان‌دهنده درجه قابل توجهی از پیچیدگی است.
